1.ตำเเย

 ตำแย 

             

     

                ตำเเย พืชพื้นบ้านที่เรารูจัก เคยพบเห็นทั่วไป เเต่รู้หรือไม่ว่า มันมีพิษอย่างไร  อาจมีบางท่านที่เคยรู้ถึงพิษสงของมันบ้างเเล้ว เเต่สำหรับท่านที่ยังไม่รู้จัก หรือรู้จักเเล้ว เเต่ยังไม่มากพอ เรามีมาให้อย่างละเอียด เเละมาร่วมหาคำตอบไปพร้อมกันว่า เจ้าตำเเยนี้ จะมีอัตรายกับเรามากเเค่ไหน เชิญหาคำตอบพร้อมกันได้เลย

ชื่อวิทยาศาสตร์  Laportea interrupta (L.) Chew 
วงศ์                     กะลังตังช้าง (URTICACEAEหรือ CECROPIACEAE)
ชื่อท้องถิ่น           ว่านช้างร้อง (เชียงใหม่), หานไก่ (ภาคเหนือ), ตำแยตัวเมีย (ภาคกลาง), กะลังตังไก่ (ภาคใต้), เส่เลเหมาะ (กะเหรี่ยงแดง), งาง ชิง้าง (ลั้วะ) เป็นต้น

ลักษณะของตำแย

• ต้นตำแย จัดเป็นพืชล้มลุกขนาดเล็ก ไม่ผลัดใบ มีความสูงของต้นได้ถึง 50 เซนติเมตร ทุกส่วนของต้นมีขนพิษ

• ใบตำแย ใบเป็นใบเดี่ยว ออกเรียงเวียนสลับ ลักษณะของใบเป็นรูปหัวใจ ปลายใบแหลมหรือเป็นติ่งแหลม โคนใบป้านหรือหยักเว้า ส่วนขอบใบหยักหรือจักเป็นซี่ฟัน ผิวใบด้านล่างเป็นมีสีเขียวอ่อน

• ดอกตำแย ออกดอกเป็นช่อโค้งยาวตามปลายกิ่งและซอกใบ ดอกเป็นแบบแยกเพศ ไม่มีกลีบดอก ดอกย่อยมีจำนวนมาก และดอกเป็นสีเขียว

พิษของตำแย

• ส่วนที่เป็นพิษ : ขนจากทุกส่วนของต้นมีพิษ มีฤทธิ์ระคายเคืองผิวหนัง โดยมีสารที่เป็นพิษ คือ สาร histamine, acetylcholine, acetic acid, formic acid, 5-hydroxy tryptamine ฯลฯ
• อาการเกิดพิษ : หากสัมผัสขนพิษจากทุกส่วนของต้นจะทำให้เกิดอาการคันมาก ผิวหนังมีอาการปวดแสบปวดร้อน ระคายเคือง เป็นผื่นแดง บวมแดง ถ้าถูกบริเวณผิวหนังที่อ่อนนุ่มจะมีอาการที่รุนแรงยิ่งขึ้น
• วิธีแก้พิษตำแย : ให้เอาขนที่ติดอยู่บนผิวหนังออกก่อน (ใช้วิธีเดียวกับการเอาขนหมามุ่ยออก โดยใช้เทียนไขลนไฟให้อ่อนตัวลง แล้วนำมาคลึงบริเวณที่ถูกขนพิษ หรือใช้ข้าวเหนียวนึ่งสุกปั้นคลึงจนเป็นเนื้อเดียวกันจนขนติดออกมา) หลังจากนั้นให้ทาด้วยคาลาไมน์หรือครีมสเตียรอยด์ (เช่น เพรดนิโซโลน) วันละ 3-4 ครั้ง เพื่อแก้อาการคัน และถ้ายังมีอาการปวดอยู่ ก็ให้รับประทานยา chorpheniramine 4 มิลลิกรัม ครั้งละ 1 เม็ด ทุก ๆ 6 ชั่วโมง

ที่มา http://frynn.com/%E0%B8%95%E0%B8%B3%E0%B9%81%E0%B8%A2%E0%B8%95%E0%B8%B1%E0%B8%A7%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%B5%E0%B8%A2/